Right here...right now





η χώρα στην οποία η ενηλικίωση έχει αργήσει να έρθει

Ελλάδα……… η χώρα που γνώρισα αρχικά από τις αφηγήσεις των γονιών μου, οι οποίες μου μετέδιδαν μια γλυκιά νοσταλγία για κάτι που στην ουσία δεν γνώριζα καν, αγαπούσα όμως ήδη πριν καν την επισκεφτώ.  Μια ελεύθερη χώρα, με απέραντες παραλίες, με ζεστούς, φιλότιμους ανθρώπους, που την λούζει ο ήλιος…..
Αλλά…
Παρακολουθούσα λίγο καιρό πριν την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη (από τους αγαπημένους μου δημοσιογράφους), στην οποία μιλούσαν Έλληνες με μισή γερμανική καταγωγή, Γερμανοί που κατοικούν στην Ελλάδα και θεωρούν τον εαυτό τους περισσότερο  Έλληνα παρά Γερμανό και Γερμανούς που απλά είχαν επισκεφθεί την χώρα μας. Όλοι αυτοί προσπαθούσαν να μεταδώσουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν οι άλλοι εμάς τους Έλληνες, αν μας θεωρούν πραγματικά τεμπέληδες, καταχραστές, αδιάφορους, εαυτούληδες. Σκεφτόμουνα γιατί αναζητάμε την ταυτότητά μας τόσο μακριά? Γιατί θέλουμε να δούμε τους εαυτούς μας, μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου? Και αν δηλαδή μας βάλουνε μια ταμπέλα και μας πουν είσαστε τεμπέληδες, τι θα καταλάβουμε? Η απάντηση βρίσκεται εδώ στην χώρα μας και την βλέπουμε καθημερινά. Κλαιγόμαστε και μιζεριάζουμε για την κατάσταση που βιώνουμε, αλλά αντί να λάβουμε δραστικά μέτρα να την αντιμετωπίσουμε, προσπαθούμε να βρούμε κάποιον να του φορτώσουμε την ευθύνη για τα δικά μας λάθη, γιατί απλά δεν έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε τα λάθη μας και να αναλαμβάνουμε ευθύνη. Είναι πιο εύκολο βλέπετε να κατηγορήσουμε κάποιον άλλον για την δική μας απάθεια. Ναι είναι σωστό και δίκαιο να αποζημιωθούν οι οικογένειες των θυμάτων του Δίστομου και των Καλαβρύτων, αλλά πάντα ήταν, γιατί το αναφέρουμε τώρα τόσο συχνά??? Γιατί προσπαθούμε να κουκουλώσουμε αυτά που ζούμε με το να επιρρίπτουμε ευθύνες στο τότε? Και για το τώρα? Ποιος θα αναλάβει ευθύνη? Όμως για μένα αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργούμε  εμείς οι Έλληνες. Πάντα φταίει κάποιος άλλος, πάντα βάζουμε κάποιον άλλον μπροστά όταν μόνοι μας δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση ή έναν άνθρωπο. Το ακούμε συνέχεια γύρω μας. «Δεν φταίω εγώ, εσύ φταις, αλλά άμα ήθελα θα μπορούσα να σε βάλω στην θέση σου. Ξέρεις τι δουλειά κάνει ο πατέρας μου?» Δικαστής, Αστυνομικός, Δικηγόρος, Εφοριακός………… Πόσο ελεεινό να προσπαθείς να ξελασπώσεις με απειλές αυτού του τύπου. Και θέλω πολύ να ρωτήσω εσένα που τα λες όλα αυτά, «εσύ, τι δουλειά κάνεις? και ποιος νομίζεις πως είσαι που εκτοξεύεις απειλές στηριζόμενος στις πλάτες άλλων?» Μου φαίνεται το λιγότερο γελοίο.
Ναι για μένα ο Έλληνας είναι τεμπέλης, λες και ο ήλιος τον έχει βάλει σε ρελαντί και του προκαλεί μια καθυστέρηση. Ενώ αντίθετα θα έπρεπε να του δίνει ενέργεια και κέφι. Αλλά απ’ ότι φαίνεται η ενέργεια αυτή βρίσκει χρήση μόνο στις νυχτερινές εξόδους και στους απογευματινούς καφέδες.
Μα δεν μεγαλώνουμε σε αυτήν την χώρα? Δεν ενηλικιωνόμαστε? Παραμένουμε πάντα παιδιά, που μέχρι τα τριάντα μας, μη σας πω και σαράντα μας ζούμε στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μας, μας μαγειρεύει και μας σιδερώνει η μαμά μας και μας χαρτζιλικώνει ο μπαμπάς? Και αν είναι έτσι πώς να μεγαλώσουμε ηλικιακά σαν λαός, πώς να ωριμάσει το ρημάδι το μυαλό, όταν το κρατάς πίσω σε μια άλλη ηλικία?
Και σαν να μην έφτανε αυτό επιστρέψαμε και σε τακτικές μεσαίωνα. Φοράμε φίμωτρο σε όποιον τολμάει να ανοίξει το στόμα του και να μιλήσει. Γιατί να μην μιλήσει? Καλά έκανε ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης και δημοσίευσε την λίστα Λαγκάρντ . Κάποιος την έχασε, κάποιος την έδωσε, κάποιος δεν απεδείχθη  αρκετά υπεύθυνος!!! Τι σημασία έχει? Η Λίστα διέρρευσε και η πολύτιμη Δημοκρατία αυτής της χώρας κατέρρευσε. Ανήμερα της εθνικής μας επετείου σέρνανε τον Δημοσιογράφο στα κρατητήρια. Πόση ντροπή νιώθω……..
Υπάρχουν ευτυχώς άνθρωποι που ακόμα μιλάνε την γλώσσα της αλήθειας, που δεν δέχονται υποδείξεις για το τι θα πούνε και πότε θα το πούνε, που δεν έχουν πουλήσει την ψυχή τους σε κάποιο πολιτικό κόμμα, που δεν δέχονται να παίξουν έναν ρόλο με δανεικό διάλογο. Χαίρομαι που μάχονται για την αλήθεια και δίνουν την δική τους παράσταση με τα δικά τους λόγια.
Στηρίζουν την χώρα μας και εμάς τους πολίτες, λέγοντας μας αλήθειες, την στιγμή που 300 άλλοι μετατρέπονται σε πιόνια και  γίνονται περίγελος, αντί να δούνε σοβαρά το μέλλον αυτής της χώρας. Κάποιος ξέχασε να τους κόψει τον ομφάλιο λώρο και να τους ενημερώσει πως μετά τα δεκαοχτώ, άντε είκοσι το πολύ ενηλικιώνεσαι και οφείλεις να αναλαμβάνεις ευθύνες.

Κείμενο και Photo: by Libella Swing !



La Haine


Μετά από μια ατελείωτη ( έτσι μου φάνηκε ) συζήτηση σε σπίτι συγγενικό συνειδητοποίησα ότι ζούμε στην γενιά του μίσους . Για να σας κατατοπίσω και εσάς η συζήτηση ξεκίνησε από το ότι κάποιος της οικογένειας κυνήγησε κάποιους πακιστανούς επειδή τον κοίταξαν κάπως . Κάπως ? Τι πάει να πει αυτό ? Δηλαδή στην καθημερινότητα μας όποιος μας κοιτάζει κάποιος τον κυνηγάμε του πετάμε νεράντζια και τον σπάμε στο ξύλο ? Ξάφνου άρχισαν και οι γυναίκες της παρέας να λένε ότι και αυτές έχουν πέσει θύματα του ¨κάπως ¨βλέμματος και ότι είναι χυδαίοι . Όταν εγώ τόλμησα να πω ότι τα βλέμματα και τα βρομόλογα που λένε οι όλοι οι ¨πορνόγεροι¨  δεν τους πειράζουν κόντεψα να πέσω  θύμα δολοφονίας . Και φυσικά μετά άρχισε το απόλυτο παραλήρημα με περίσσιο πατριωτισμό για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα που υπάρχει και φυσικά οι  Έλληνες ο καλύτερος λαός . Υποστήριξαν φυσικά πολύ λογικά τα λεγόμενα τους λέγοντας ότι σε κάθε χώρα που πήγαν Έλληνες την έκαναν να αναπτυχθεί και ότι εάν φύγουν θα καταρρεύσει η χώρα ! Και μετά άρχισε και το παραλήρημα για την συμπεριφορά τους στις γυναίκες . Εγώ ως φεμινίστρια εννοείται ότι μάχομαι αυτές ακριβώς τις συμπεριφορές αλλά θα πρέπει να βλέπουμε και από πού πηγάζουν αυτές δεν είναι όλα ίδια  και ούτε μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε όλα αυτά σαν δικαιολογία πάντα . Γιατί ακόμα και στην παραδεισένια Ελλάδα παρόλο που δεν μας το υπαγορεύει η θρησκεία μας οι άντρακλες συνεχίζουν και χτυπάνε την γυναίκα τους και μάλιστα μπροστά στα ανήμπορα παιδιά τους γιατί  έτσι απλά τους κάνει κέφι ή γιατί είναι γυναίκες –δεν αξίζουν δηλαδή . Ας μην ξεχνάμε ότι εμείς που είμαστε αναπτυγμένη χώρα σε σχέση με την Μέση Ανατολή δεν δίναμε δικαίωμα να ψηφίσουν οι γυναίκες μέχρι το 1952 . Ναι λοιπόν μέχρι τότε είχαμε κλειστά στόματα παρόλο που είμαστε τόσο μα τόσο προοδευτικοί εννοείται .
Το ξέρω μπορεί να ζαλιστήκατε από όλα αυτά αλλά είχα λόγους που τα ανέφερα . Ήθελα να δείξω ότι πλέον έχουμε μάθει να μισούμε . Βρέθηκα να βρίσκομαι αντιμέτωπη με άλλα 10 άτομα με μόνο σύμμαχο την αδελφή μου η οποία και αυτή εγκατέλειψε μετά από λίγο την προσπάθεια καθώς δεν βγάζαμε νόημα . Βρέθηκα να είμαι η τρελή γιατί δεν είμαι ρατσίστρια . Γιατί δεν κρίνω τους ανθρώπους από το χρώμα και από πού είναι . Γιατί τους κρίνω από τον χαρακτήρα και αυτό ακριβώς προσπαθούσα να εξηγήσω . Κανείς δεν κατάλαβε γιατί έτσι έχουμε μάθει . Έτσι έχουμε γίνει μηχανές μίσους . Ζούμε σε μια εποχή που από μικρά παιδιά μισούμε . Μισούμε τον ένα γιατί είναι Αλβανός , μισούμε τον άλλο επειδή είναι μαύρος , μισούμε τον άλλο επειδή δεν είμαστε το ίδιο πλούσιοι με αυτόν και τον καταριόμαστε , μισούμε τον άλλο επειδή δεν συμφωνεί μαζί μας . Μισούμε .  Δεν αισθάνθηκα εκνευρισμό από την οικογένεια μου που μισεί , ίσως στην αρχή αλλά μετά αισθανόμουν απλά θλίψη απλά απογοήτευση απλά να πνίγομαι . Λόγω της κρίσης , λόγω του πολέμου , λόγω λόγω λόγω , ξεχάσαμε να παλεύουμε για την ισότητα , για την ειρήνη για την ανεξαρτησία για τα δικαιώματα μας ,ξεχάσαμε να αγαπάμε . Να δημιουργούμε αγάπη .
Προτιμήσαμε να μισούμε γιατί αυτό είναι το πιο εύκολο . Πάντα είναι πιο δύσκολο να αγαπάς να δημιουργείς αγάπη . Πάντα είναι πιο δύσκολο να σε ακολουθεί κάποιος στην επανάσταση της αγάπης και πολύ πιο εύκολο να σε ακολουθεί στον πόλεμο του μίσους .Σκεφτόμουν ότι μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσω και εγώ να ελπίζω αλλά αμέσως σκέφτηκα αυτό το σπουδαίο τραγούδι των Beatles ¨ All you need is love¨ . Αγάπη και ελευθερία είτε είναι σωματική είτε πνευματικά αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία . 



Κείμενο/ Φώτο : by Matilda 




Και εμείς με την σειρά μας σαν blog που γράφει ελεύθερα και υποστηρίζει αυτούς που λένε την αλήθεια αναδημοσιεύουμε τα λόγια του Κώστα Βαξεβάνη , δημοσιογράφου του περιοδικού Hot Doc καθώς και στο Κουτί της Πανδώρας την ώρα που περιμένει να συλληφθεί για την δημοσίευση της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ . Από εμάς μόνο αυτά θα πούμε ότι φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο η μασκαρεμένη δημοκρατία μας , όπου καταπατείται πλήρως η ελευθερία της δημοσιογραφίας και του λόγου. Όπου συλλαμβάνονται αυτοί που τολμάνε να πάνε κόντρα στην ψευτιά και αλωνίζουν ελεύθεροι οι πολιτικοί μας που μας έχουν φλομώσει στο ψέμα και στην διαφθορά. Πόσο ειρωνικό που την ημέρα που είπαμε το ΌΧΙ στους Ιταλούς ακριβώς για να μην καταπατηθούν τα δικαιώματα μας και να μην έχουμε φασισμό μετά από σχεδόν 80 χρόνια εμείς οι ίδιοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο τον φασισμό και την καταπάτηση των δικαιωμάτων. Χαρούμενη επέτειο να έχουμε και να γιορτάζουμε τα ψέμματα και υποκρισία. Μπράβο μας!  Τα συμπεράσματα και δικά σας .




Κείμενο : Matilda 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου