Aμπελοφιλοσοφίες @!#

Come Back στις Αμπελοφιλοσοφίες μας !!!

Libella Swing: Αφού κάναμε come back σε όλα τα άλλα, ας κάνουμε come back και στις αμπελοφιλοσοφίες μας!

Matilda:  Ω ναι!! Καιρός ήταν! Και αφού λείψαμε τόσο πολύ στο αγαπητό μας κοινό και μας αποζητούν ( χοχοχο) γιατί να τους χαλάσουμε το χατίρι?? Ας μιλήσουμε λοιπόν για ένα πάρα πολύ απλό θέμα τα απανταχού μπερδέματα. Ε?? Τι λες αγαπητή μου Libella??

Libella Swing: Φυσικά και δεν θέλουμε να χαλάσουμε χατίρι στο κοινό μας, που πλέον μας αναζητά  μέχρι και στο στέκι μας. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα γνωστά μπερδέματα, που έχουν απασχολήσει όλους μας κάποια στιγμή! L

Matilda:  Μπερδέματα σε όλους τους τομείς ερωτικά, φιλικά, επαγγελματικά. Δεν μπορεί όλοι θα έχουν ζήσει κάποια στιγμή την σαπουνόπερα τους. Που 3000 άτομα μπλέκονται σε ένα ατελείωτο θέατρο του παραλόγου και νομίζεις ότι κάποιος σου κάνει πλάκα συνεχώς καθώς οι γελοίες συμπτώσεις και ναι , ω ναι τα συμπαντικά γεγονότα κοντεύουν να σου τρυπήσουν τον εγκέφαλο και να σου εξαφανίσουν και το παραμικρό ίχνος λογικής που μπορεί να έχεις. Τότε μιλάμε για αληθινό μπλέξιμο.  

Libella Swing: Σαπουνόπερες χαχα ναι αυτός ο τίτλος ταιριάζει απίστευτα στα κάθε μορφής μπερδέματα. Όχι δεν πρόκειται για παρεξηγήσεις. Τουλάχιστον όχι μεταξύ φίλων που σε γνωρίζουν 800 χρόνια, όπως λες και εσύ Matilda. Xaxa. Δεν είναι δυνατόν μεταξύ πραγματικών φίλων ή ανθρώπων  που ενδιαφέρονται πραγματικά να συμβαίνουν αυτά. Ή τελικά είναι?

Matilda:  Και όμως είναι από ότι φαίνεται. Δεν θα έπρεπε να είναι ειδικά μεταξύ ανθρώπων που σε ξέρουν αλλά τα μπερδέματα είναι για να  λύνονται και λύνονται. Φτάνει να το πάρουμε απόφαση. Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που δεν υπάρχει άλλη επιλογή και όχι για να ξεφύγεις από μια κατάσταση αλλά για να νιώσεις και εσύ επιτέλους καλά. Χωρίς κανένα μπέρδεμα να σε βαραίνει, χωρίς να προβληματίζεσαι κάθε ώρα της ημέρας γι αυτό. Απλά να γίνουν όλα ξεκάθαρα. Και ως δια μαγείας να λυθεί αυτό το κουβάρι. ΑΛΛΑ τι τίμημα πληρώνεις γι αυτό?? Θα μπορείς να ζεις με τις συνέπειες και τα λόγια που μπορεί να πληγώσουν??

Libella Swing: Η αλήθεια είναι πως είμαι υπέρ του να ξεκαθαρίζεις και να μην αφήνεις μια κατάσταση να διαιωνίζεται. Βέβαια θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να το επιθυμούν αυτό. Η αρχή είναι πάντα δύσκολη, αξίζει όμως να δείχνεις στους άλλους ότι τους νοιάζεσαι πραγματικά και δεν έχει σημασία αν τα λόγια που ακούσεις θα σε πληγώσουν ή όχι. Σημασία έχει πως εσύ θα έχεις κάνει την προσπάθεια σου, αυτό και μόνο αρκεί.

Matilda: Ναι αυτό είναι πολύ σωστό. Σημασία είναι να είσαι ξεκάθαρος και φυσικά να μην υπάρχουν και πόσα άλλα άτομα να μπλέκονται σε προσωπικές υποθέσεις. Γιατί κάπου εκεί αρχίζουν τα αληθινά μπερδέματα τα οποία δεν ξεμπερδεύονται!! Μήπως να αναφέρουμε κάποιο παράδειγμα?? Να κάνουμε ακόμα πιο κατανοητά τα βαθυστόχαστα λεγόμενα μας.   

Libella Swing: Προσωπικό παράδειγμα θεωρώ για μένα πως είναι όταν οι άλλοι γύρω μου ξέρουν ακριβώς τι μου αρέσει και ποια είμαι. Λες και εγώ δεν ξέρω ποια είμαι ή τι μου αρέσει.  Όταν θέλουν να καθορίζουν και να αποφασίζουν για μένα, χωρίς εμένα. Όταν με κατηγοριοποιούν και επιμένουν να μου υποδεικνύουν τι να σκεφτώ, τι να πω και πώς να χειριστώ τις υποθέσεις μου. Μπορεί να μην ξέρω πάντα τι θέλω, ξέρω όμως ακριβώς τι δεν θέλω. Θέλω να κάνω όλα όσα μου αρέσουν και να τα μοιράζομαι με πραγματικούς φίλους, που διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, τις σιωπές, που δεν σε κρίνουν, δε σε κατηγορούν για πράγματα που οι ίδιοι κάνουν, δεν σου επιρρίπτουν ευθύνες που δεν σου αναλογούν, που σε δέχονται έτσι όπως είσαι, με τα ελαττώματα σου και τα καλά σου.

Matilda:  Πολύ καλά τα λες mein Schatz!!! Έτσι είναι, όλοι θα πρέπει να δεχόμαστε τους άλλους έτσι όπως είναι από την στιγμή που τους επιλέξαμε για φίλους για σχέσεις για οτιδήποτε. Πάντα θεωρούσα μεγάλο λάθος να προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλο. Ο καθένας έχει την προσωπικότητα του και είναι όπως είναι. Και εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να το κρίνουμε αυτό από την στιγμή που και οι ίδιοι δεν μπορούμε να κρίνουμε τον εαυτό μας. Επιλέγεις αν θα μείνεις κοντά τους ή όχι. Και το μεγαλύτερο λάθος που όλοι έχουμε κάνει( εγώ σίγουρα) είναι να βγάζω συμπεράσματα για τους άλλους. Να πλάθω δαιδαλώδη σενάρια στο μυαλό μου και να χάνομαι εντέλει σε αυτά.

Libella Swing: Τελικά τα μπερδέματα είναι για να ξεμπερδεύονται, για να γινόμαστε καλύτεροι μέσα από αυτά, να μαθαίνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους. Και έτσι τελικά τα μπερδέματα, γίνονται ξεκαθαρίσματα και η πορεία θα μας διδάξει ποιοι θα είναι οι φίλοι και γενικά οι άνθρωποι που θα μοιραστούν τις πραγματικές μας σκέψεις και τα πραγματικά μας συναισθήματα. Σίγουρα ανάμεσα στους ανθρώπους που θα γνωρίσουμε, θα υπάρξουν και αυτοί που θα έρθουν μόνο για να πάρουν όσα μπορούν και μετά να περάσουν στον επόμενο για να καλύψουν τα κενά τους ή αυτοί που θα έρθουν για να γεμίσουν ίντριγκες την παρέα και την καθημερινότητα μας. Όμως όλοι αυτοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα απομακρυνθούν από την ζωή μας και δεν θα αφήσουν κανένα κενό.

Matilda:  Μακάρι να μην αφήσουν κανένα κενό. Αλλά είναι τόσο δύσκολο.  Και εκεί συνειδητοποιείς πόσο αδιάφοροι ήταν κάποιοι άνθρωποι στην ζωή σου και πόσο άλλοι δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από την ζωή σου όσο και να ξέρεις ότι αυτό είναι το καλύτερο. Πως παίρνεις μια τέτοια απόφαση?? Γιατί όπως είπαμε και τα μπερδέματα για να λυθούν καταλήγουν και άσχημα και επώδυνα. Πως ξέρεις ότι ο πόνος δεν θα σταματήσει ποτέ?? Θα μπορείς να το αντέξεις αυτό?? Τελικά το βασικό βήμα για να λυθούν όλα είναι να βρεις το θάρρος και να πιστεύεις στον εαυτό σου.

Libella Swing: Α όχι όχι δεν θέλω να βαραίνουμε. Την ζωή καλό είναι να την παίρνουμε με χιούμορ. Κρατάμε τα καλά από τους ανθρώπους που περνάνε από την ζωή μας και προχωράμε μπροστά. Δεν προσπαθούμε να καλύψουμε κενά, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και για κάποιον λόγο τον γνωρίσαμε. Απλά δίνουμε και αφιερώνουμε χρόνο και στους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας, να ζήσουμε και να μοιραστούμε πράγματα διαφορετικά και νέα. Δεν αναπολούμε το παρελθόν, αλλά κρατάμε από αυτό όσα είχε να μας δώσει από συναισθήματα, μέχρι εμπειρίες και απολαμβάνουμε το παρόν με όσα και όσους έχουμε.

Matilda:  Έτσι είναι να μην πάψουμε ποτέ να πιστεύουμε στους ανθρώπους όσο και να μας έχουν απογοητεύσει ξανά και ξανά. Να δεχόμαστε καινούριους ανθρώπους και να δίνουμε ευκαιρίες. Και ποτέ μα ποτέ να μην μας παίρνει από κάτω. Η ζωή μας πολλές φορές μπορεί να μοιάζει με τρενάκι του τρόμου που περιμένεις σε κάθε γωνία να σου ξεπεταχτεί κάτι, αλλά στο χέρι μας είναι να το κάνουμε χαρούμενο και να υπάρχουν πράγματα και στιγμές που θα μας εκπλήσσουν ευχάριστα. Και το μόνο μπέρδεμα μας θα είναι μια κουβαρίστρα που θα μπορούμε κάλλιστα να δώσουμε στην γατούλα μας να παίξει. Adios λοιπόν!!!!

Libella Swing: Η ζωή είναι σαν πλυντήριο αυτοκινήτων. Μπαίνει βρώμικο από την μια και βγαίνει καθαρό από την άλλη. Έτσι είναι και οι άνθρωποι. Άλλοι έρχονται, την ώρα που άλλοι φεύγουν. Για όλα υπάρχει λόγος, μόνο όχι για κακίες. Άρα δε μένει παρά να κάνεις μια επίσκεψη σε πλυντήριο αυτοκινήτων. χαχα

Photo: Libella Swing
Κείμενο: Libella Swing/Matilda

Αμπελοφιλοσοφίες – TV- soap operas Αφιέρωμα…

Matilda: Μικρή φτωχή μου ρακοσυλλέκτρια, μάζεψες τα σκουπίδια σου σήμερα? Όλα OK στην χωματερή?

Libella Swing: Αχάριστη σφετερίστρια, εάν δεν είχες καταχραστεί την περιουσία μου, τώρα θα ζούσες εσύ στην χωματερή και θα κοιμόσουν αγκαλιά με τα σκουπίδια!

Matilda: Τι λες βρε σκουπιδιάρα? Εγώ ποτέ ποτέ δεν θα κατέληγα εκεί, έχουμε και ένα επίπεδο αγάπη μου, όχι και σφετερίστρια! Δεν φταίω που με ερωτεύτηκε τρελά και σε παράτησε. That’s life! Αποδέξου το, και προχώρα στην μίζερη ζωή σου.

Libella Swing: Ποταπή ύπαρξη, εσύ είσαι η προσωποποίηση της μιζέριας. Με παράτησε όχι γιατί σε ερωτεύτηκε, αλλά γιατί του έκανες μάγια! Την κατάρα μου να έχεις!

Matilda: Τι λες βρε γκαβό πλασμώδιο του Λαβεράν? Αχ τέτοιος είναι ο καημός σου, που το έριξες στα μάγια και τις βασκανίες? Αλλά όχι δεν θα στον αφήσω ποτέ τον Λουίς Φερνάντο είναι δικός μου. Πάρε τον Χοσέ Αρμάντο εσύ σκουληκαντέρα. Μα πόσο καλή είμαι και large? Μπράβο μου!

Libella Swing: χαχαχα! Γελάω με τον αυτοθαυμασμό σου! Τι έγινε? Έκανες και στον καθρέφτη μάγια? Δεν εξηγείται αλλιώς, όλοι να σε φωνάζουν ασχημόπαπο και ‘συ να νομίζεις πως τον κέρδισες με την ομορφιά σου! χαχα και ξαναγελάω! Και τον Φερνάντο μα και τον Αρμάντο στο τσεπάκι μου τους έχω. Οχιά…

Matilda: χα και εσύ είσαι ένα σκουλήκι και όπως ξέρεις η οχιά τα τρώει τα σκουλήκια της άμα θέλει, οπότε μια χαψιά σε έχω. Μόνο μια. Καταρχάς γι’ αυτήν την ομορφιά μιλάνε όλοι και δε μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει αυτό. Κλάψε… που κανένας δεν σε θέλει και όλοι σφάζονται για μένα. Συκοφάντησε με πανάσχημο σκουλήκι.

Libella Swing: Παλιοοχιά μάγισσα! Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου! Επί σειρά ετών εγώ έβγαινα πρώτη στα καλλιστεία χωματερής, δεν θα μου φας εσύ το στέμμα. Με ζηλεύεις παραδέξου το γιατί εγώ πρώτη τα έφτιαξα και με τους δύο και ‘συ τώρα γεύεσαι τα απομεινάρια μου.

Matilda: Απαίσια Σοράγια ζεις σε έναν κόσμο παραισθήσεων και δε μπορείς να ξεφύγεις. Δεν πειράζει, σαν ετεροθαλής αδελφή σου θα είμαι στο πλευρό σου, θα σε πάω στους καλύτερους και πιο εξειδικευμένους γιατρούς. Πρέπει πλέον να βγεις από αυτή την πλάνη, να ξεφύγεις από την ψευδαίσθηση. Και καταρχάς εγώ δεν ήμουν ποτέ σε χωματερή, εσύ μεγάλωσες εκεί και σε μαζέψαμε. Το στέμμα λοιπόν δικό σου, χάρισμα σου δεν το θέλω.

Libella Swing: Ξυπόλητη βρομιάρα, δεν θα με προσβάλεις ξανά! Οι κατάρες μου θα πέσουν βροχή και θα έρθουν να σε βρουν. Έχω όλα τα απαραίτητα υλικά (από την χωματερή φυσικά) για να σου κάνω και εγώ μάγια! Τώρα είναι η σειρά μου! Φτου στα μούτρα σου!

Matilda: Ξετσίπωτη, παρακατιανή που τολμάς και μιλάς έτσι, σου κάνω μήνυση επί τόπου και σε διαγράφω και από αδελφή μου. Πήγαινε πίσω στην χωματερή σου να μαζέψεις τα σκουπίδια σου και να φορέσεις το βρομιάρικο σου στέμμα και μην ξαναγυρίσεις. Σε βαρέθηκα πια με τις παραξενιές σου και που θες να μου κλέβεις κάθε άντρα, που με ερωτεύεται. Προσπαθείς δηλαδή γιατί δεν τα καταφέρνεις ποτέ, αλλά δεν πειράζει.

Libella Swing: Βλέπω πως για ακόμα μια φορά δεν πήρες τα χάπια σου! Μιλάει η παράνοια σου τώρα. Χα χα παλιοχωριάτα που νομίζεις πως είσαι και  κάποια!

Matilda: Άχρηστη πολυγλωσσού, όλο λες λες λες και τίποτα δεν λες τελικά. Δεν παίρνω χάπια για να πάρω και τώρα, μικρό ανόητο ψευτρόνι, φτάνει πια η δικτατορία της ψευτιάς σου, βαρεθήκαμε όλοι. Εγώ η ταπεινή Matilda της γειτονιάς πατάω το πόδι και σε βγάζω εκτός παιχνιδιού. Λυπάμαι είσαι ο πιο αδύναμος κρίκος.

Libella Swing: Ένα έχω να σου πω: «Εμείς οι δυο δεν τελειώσαμε ακόμα! χα».

Κείμενο: by Matilda & Libella Swing 

Nυσταγμένες Aμπελοφιλοσοφίες (αν και μετά από ύπνο)

Matilda: έπειτα από σφετερισμό για ακόμη μια φορά των απαντήσεων μου από την αγαπητή Libella σε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα θα ανοίξω το θέμα συζήτησης των σημερινών αμπελοφιλοσοφιών. Αναρωτιόμασταν λοιπόν με την Libella γιατί ποτέ μα ποτέ δεν λέμε αυτά που σκεφτόμαστε και κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Νοιαζόμαστε μια ζωή τι θα συμπεράνει ο άλλος με αυτά που θα πούμε που έχουμε ξεχάσει τι πραγματικά θέλαμε να πούμε εξαρχής.

Libella Swing: Θα αγνοήσω τελείως το πρώτο σχόλιο και θα προχωρήσω απ’ ευθείας στο σημερινό μας θέμα. Πραγματικά αντί να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε πραγματικά το φιλτράρουμε τόσο πολύ με βάση τι μπορεί να σκεφτεί ο παραλήπτης, που στο τέλος η γνώμη του άλλου για μας καθορίζει και το τι θα πούμε και τι θα αισθανθούμε.

Matilda: Ναι και αυτό είναι το χειρότερο γιατί καταλήγουμε να χάνουμε τον εαυτό μας να εγκλωβίζουμε μέσα μας όλα αυτά που νιώθουμε, όλα αυτά που θέλουμε να πούμε και τελικά να βγαίνει στην επιφάνεια ένας καθρέφτης του εαυτού μας ένα είδωλο κενό μια απλή αντανάκλαση.

Libella Swing: Το άσχημο είναι πως ξαφνικά άλλοι υπαγορεύουν τις πράξεις μας και πλέον δεν κινούμαστε σύμφωνα με τον δικό μας χαρακτήρα και τις δικές μας ανάγκες, αλλά με βάση την εικόνα που θα σχηματίσει κάποιος για μας. Μην πω από την αρχή πως έχω ενθουσιαστεί με κάποια γνωριμία, γιατί αν δεν έχει ενθουσιαστεί και η άλλη πλευρά, τι θα σκέφτονται μετά οι φίλοι μου για μένα. Άσε καλύτερα ας το παραδεχτεί πρώτα η άλλη πλευρά.

Matilda: Ω ναι συνεχώς σκεφτόμαστε π.χ. αν πω αυτή την ατάκα θα πέσει σίγουρα αν πω κάτι άλλο θα νομίζει ότι νιώθω πολλά ή το αντίθετο το παίζουμε δύσκολοι και cool ενώ δεν είμαστε καθόλου στην πραγματικότητα. Ας σταματήσουμε πια να είμαστε τόσο ψεύτικοι ας δείξουμε στον άλλο πως αισθανόμαστε και μπορεί και αυτός να αισθάνεται το ίδιο. Έχουμε μάθει να φοβόμαστε τόσο πολύ την απόρριψη του άλλου συντρόφου μας ή όχι, φίλου μας ή όχι που καταλήγουμε να είμαστε έρμαιο στα χέρια αυτού του φόβου. Πόσες φορές αναρωτιέμαι πως θα ήμασταν αν κάναμε και λέγαμε αυτά που πραγματικά σκεφτόμαστε ????

Libella Swing:  Ο φόβος της απόρριψης οδηγεί κάποιους μέχρι και στο σημείο να αγαπάνε με ποσοστά, ναι αγάπη 70% υπάρχει και αυτό. Να μην μας αφήνει να αφεθούμε και να ζήσουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε και αισθανόμαστε, να κρατάμε αποστάσεις από τον άλλον και να μην του επιτρέπουμε να μας πλησιάσει πολύ, μόνο μέχρι εκεί που δεν θα δεθούμε μαζί του και δεν θα νιώθουμε ευάλωτοι απέναντι του. Αν λέγαμε και κάναμε πάντα αυτά που πραγματικά σκεφτόμαστε αγαπητή μου Matilda θα υπήρχε πάντα το ενδεχόμενο να πληγωθούμε και σ’ αυτό το σημείο θα σκεφτούνε κάποιοι μακριά  από μας.

Matilda:  Ναι πάντα αυτό φοβόμαστε μην πληγωθούμε σκεφτόμαστε τόσο πολύ το μέλλον που χάνουμε το παρόν και τις στιγμές του. Αναλωνόμαστε να σκεφτόμαστε συνέχεια τα πάντα να τα υπεραναλύουμε να να να . Πως γίνεται να αγαπάς κάποιον 70% ?? Ή αγαπάς ή δεν αγαπάς μα τι είναι πια η αγάπη ποσοστό στο παιχνίδι στοίχημα ?? Δεν πάει έτσι και ας πληγωθούμε τουλάχιστον δεν θα μετανιώνουμε για πράγματα που ποτέ δεν είπαμε στον άλλο. Γιατί πιστεύω είναι χειρότερο να μην έχεις πει αυτά που ήθελες και να το μετανιώνεις μια ζωή παρά να λες αυτά που θες αλλά να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου.

Libella Swing:  Δεν ξέρω πως γίνεται, ίσως από άμυνα, μην αφεθούν στα συναισθήματα τους και τα εκμεταλλευτεί κάποιος, δεν ξέρω πραγματικά. Πάντως συμφωνώ μαζί σου. Καλύτερα να λες αυτά που θες και να είσαι εντάξει εσύ με τον εαυτό σου, παρά να μετανιώνεις για πράγματα που ποτέ δεν είπες. Τι να κάνουμε, υπάρχουν και αυτοί, που δεν φοβούνται να πληγωθούν και προτιμούν να ζήσουν, παρά να κρύβονται πίσω από ανεκπλήρωτα συναισθήματα και ανείπωτα λόγια.

Matilda:  Και τελικά που καταλήγουμε ?? Μας μένουν απωθημένα μια ζωή από περασμένους έρωτες και αγάπες τα οποία τα κουβαλάμε σε κάθε σχέση σε κάθε επαφή με άλλους ανθρώπους σαν την καμπούρα που έχει ένας γέρος. Την έχουμε για χρόνια μας εμποδίζει να κοιτάμε ψηλά και μπροστά και πάντα την νιώθουμε πάνω μας να μας κουράζει και να μην την αντέχουμε άλλο! Ας την ξεφορτωθούμε πια αυτή την καμπούρα και ας ορθώσουμε ανάστημα.

Libella Swing: Σίγουρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην έχουμε απωθημένα και να μην τα μεταφέρουμε σε επόμενες σχέσεις. Κάθε σχέση είναι μια καινούρια αρχή, ένας νέος άνθρωπος και νέες εμπειρίες και έτσι θα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Να μην είμαστε επιφυλακτικοί, αλλά να δίνουμε την ευκαιρία στους άλλους να μπούνε στη ζωή μας, να ζήσουμε και να αισθανθούμε μαζί τους.

Κείμενο: Libella Swing/Matilda

 Αμπελοφιλοσοφίες online!!!!!!@#?....

Βραδάκι κατά την διάρκεια συνομιλίας μας, σχολιάζοντας φωτογραφίες μας στο fb, ήρθε στην Matilda η εξαιρετική ιδέα (πρέπει να το παραδεχτώ) καθώς σχολιάζουμε άσχετα πράγματα να γράψουμε online τις αμπελοφιλοσοφίες μας.

Πρώτη φορά δεν καθόμασταν δίπλα δίπλα, αλλά η κάθε μια στο PC της.

Και είχε αποτέλεσμα:

Matilda: ψήνομαι να γράψουμε τώρα αμπελοφιλοσοφίες!!!

Libella Swing: θα γράψουμε αμπελοφιλοσοφίες???

Matilda: αμέ!!!

Libella Swing: Ok!! έχουμε θέμα ή ότι να ‘ναι???

Matilda: να βρούμε!!

Libella Swing: αμπελοφιλοσοφίες λοιπόν!!!

Matilda: vamos!!! (πέφτουν και τα Ισπανικά τώρα)

Libella Swing: vamos e vamos λοιπόν, τι να γράψουμε??? κόλλησα με τις φωτογραφίες τώρα….

Matilda: και εγώ, για κάτι που συμβαίνει….

Libella Swing: αυτά που συμβαίνουν γύρω μας?? ε?

Matilda: ναι κάτι τέτοιο…….

Libella Swing: ωραία ας ξεκινήσουμε και βλέπουμε… αλλά άμα με λες ψώνιο θα πέσω να κοιμηθώ, άντε τώρα….. χαχαχα

Matilda: όχι έλα πάμε πάμε…

Libella Swing: άντε καλά ……… άνθρωποι έρχονται και φεύγουν!!!

Matilda: ναι ωραία πάμε!

Libella Swing: άνθρωποι που όταν δεν το περιμένεις και έχεις τις μαύρες σου, σε ξεχωρίζουν και σε κάνουν να πιστεύεις στον εαυτό σου, και άλλοι που τους ξέρεις μια ζωή, σε έχουν δεδομένη και δεν σου λένε ποτέ μια ωραία κουβέντα….

Matilda: αυτό είναι το χειρότερο τελικά??? να σε έχει κάποιος για δεδομένο ??? να νομίζει ότι θα σε έχει πάντα όπως θέλει και να μην κάνει καμιά προσπάθεια πια...

είτε φίλος, είτε όχι.

Libella Swing: έτσι νομίζω, αυτό είναι το χειρότερο, να βαλτώνουν οι σχέσεις και να νομίζουν πως θα είσαι πάντα εκεί και πάντα ίδιος, ενώ η αλήθεια είναι πως όλοι έχουμε ανάγκη από αλλαγές και αναζητάμε να εξελιχθούμε.

Matilda: είναι στην φύση του ανθρώπου, πρέπει να εξελίσσεται, δεν μπορεί συνεχώς να είναι ίδιος και να κάνει τα ίδια πράγματα. Όταν γίνεται αυτό, πέφτεις σε μια δίνη, σε μια παγίδα και δεν μπορείς να ξεφύγεις. Λειτουργείς σαν ρομπότ, μηχανικά. Σωστά?

Libella Swing: Ακριβώς. Θέλεις νέα ερεθίσματα και εικόνες για να κάνεις restart. Αλλιώς χάνεσαι. Πιστεύω πως θέλουμε τις αλλαγές μας. Νέες εμπειρίες.

Matilda: Είναι διατεθειμένος ο άλλος να κάνει κάτι όμως, να αλλάξει κάτι? Ή θα πρέπει να αναζητήσεις κάτι άλλο? 

Libella Swing: Μόνο άμα ζοριστεί πιστεύω και αν θέλει κάτι πάρα πολύ. Μόνο τότε θα προβεί σε αλλαγές. Δύσκολο να ξεφύγεις από την συνήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι επαναπαύονται, έτσι απλά.

Matilda: και εσύ ο ίδιος?

Libella Swing: το ίδιο ισχύει και για σένα τον ίδιο! Όχι μόνο για τους άλλους.

Matilda: γιατί? είναι ο φόβος, ότι μπορεί να μείνουν μόνοι?

Libella Swing: δεν ξέρω, ίσως να είναι και ο φόβος φτου και από την αρχή και με τι αντοχές? Και μήπως αποτύχω εκ νέου.

Matilda: τελικά νομίζω η μοναξιά είναι ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου. Μήπως δεν έχω κάποιον.

Libella Swing: Μπορεί και να είναι αυτός ο μεγαλύτερος μας φόβος, αν και πιστεύω πως η βαρεμάρα είναι ο μεγαλύτερος μας φόβος. Το να μην ρισκάρεις γιατί βαριέσαι και απλά να μένεις στα ίδια, μήπως και δεν βρεις κάτι. 

Matilda: ναι γατί και εμείς οι άνθρωποι έχουμε γίνει τόσο κλειστοί. Δεν αφήνουμε περιθώρια στον άλλον, να μας αποκαλυφθεί, αν είναι ο εαυτός του, είμαστε πάντα καχύποπτοι.

Libella Swing: και γιατί όταν έχουμε τον άλλον απέναντι μας, ήδη έχουμε πλάσει μια εικόνα για εκείνον και τον εγκλωβίζουμε σε ένα κουτάκι, του αποδίδουμε χαρακτηριστικά, που σε μας αρέσουν, αλλά εκείνος οφείλει να διαθέτει και όταν αποδεικνύεται πως είναι διαφορετικός δεν μας κάνει πια….. Έχουμε χάσει την διάθεση να γνωρίζουμε τον άνθρωπο απέναντι μας, νομίζουμε πως τον ξέρουμε και τον κατατάσσουμε σε κατηγορίες και εκείνος απλά πρέπει να τις ακολουθεί.

Matilda: οι γνωστές ταμπέλες.

Libella Swing: δίχως να του δώσουμε την δυνατότητα να μας δείξει τον πραγματικό του εαυτό. Ακριβώς οι γνωστές ταμπέλες που παίζουν παντού.

Matilda: ναι αυτό το λάθος κάνουμε, δεν αφήνουμε ελεύθερους τους εαυτούς μας, αλλά πάντα πλάθουμε στο μυαλό μας πως είναι οι άλλοι. Φτιάχνουμε καλούπια που πρέπει να μας ταιριάζουνε.

Libella Swing: και τελικά  μόλις νιώσουμε άνετα και αποκαλύψουμε και οι δύο πλευρές τους εαυτούς μας, πλέον δεν ταιριάζουμε, γιατί έχουμε απομακρυνθεί από την πλασματική εικόνα. Ε?

Matilda: να είναι όπως τα θέλουμε εμείς.

Libella Swing: σιχαίνομαι τα καλούπια, αλλά έτσι είναι. Έχεις δίκιο.

Matilda: ναι είμαστε έτη μακριά. Ανακαλύπτεις κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό.

Libella Swing: στο μυαλό μας πάντα.

Matilda: κάτι που τις περισσότερες φορές σε εκπλήσσει δυσάρεστα.

Libella Swing: γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι όπως τον θέλουμε εμείς, ούτε καν εμείς οι ίδιο. Μέχρι και εμείς αποκλείουμε από την εικόνα που θα θέλαμε να είχαμε. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον. Αυτό είναι το χειρότερο, όταν ανακαλύπτεις κάτι που δεν σου αρέσει. Θα ήταν πιο αληθινό, αν λέγαμε από την αρχή την αλήθεια…….. εγώ το έχω κάνει, αλλά αν δεν το κάνουν και οι δύο πλευρές δεν έχει νόημα……. κανένα!

Matilda: και όταν βλέπεις ότι με αυτό το κάτι έχεις περάσει πολλά, πόσο δύσκολο είναι μετά? αυτό το μετά? πόσο πια?

Libella Swing:  πάρα πολύ δύσκολο… γιατί υπάρχουν δύο παράγοντες πλέον, η συνήθεια να μην το αφήσω και ο φόβος του αν το αφήσω τι θα βρω…. ας μην αναφερθώ και στο δέσιμο. Αλλά άμα σε έχει κουράσει κάτι πάρα πάρα πάρα πολύ τι να κάνεις??? Εδώ ταιριάζει το: και έφυγα xaxaxa.

Matilda: xaxaxa ε φύγε πια Libella μου!! Το έφυγα είναι εύκολο, το φεύγω από το μυαλό είναι δύσκολο.

Libella Swing:  εγώ όταν λέω έφυγα, έφυγα… τώρα το μυαλό είναι άλλη υπόθεση. Εδώ δυσκολεύουν τα πράγματα.

Matilda:  εμ εκεί είναι το καλό!!

Libella Swing:  έρχονται οι αναμνήσεις και σε ταράζουν.

Matilda: ναι αυτό είναι το δύσκολο.

Libella Swing:  μικρά πράγματα στην καθημερινότητα, που σου θυμίζουν πράγματα που αποφεύγεις με κάθε δύναμη να σκεφτείς….. μια απλή ημερομηνία…… ας τα να πάνε… Πολύ δύσκολο, αλλά ο άνθρωπος για τα δύσκολα δεν γεννήθηκε? (τέλειο που κάνουμε δουλειά online xaxaxa)

Matilda: xaxaxa εμ βρίσκουμε τρόπους εμείς don’ t worry!!

Libella Swing:  έτσι φαίνεται. Βοηθάει και λίγο η μνήμη χρυσόψαρου… ξέρεις το θυμάμαι για 3 sec και μετά τέλος.!!!

Matilda:   xaxaxa έτσι. Μακάρι να είχα και εγώ τέτοια μνήμη!!! Αλλά που?

Libella Swing:  θέμα εξάσκησης είναι….xaxaxa αν θέλουμε μπορεί και να αποκτήσουμε και εμείς. Κοίτα γύρω σου, όσοι την έχουν είναι απλά ευτυχισμένοι!

Matilda: ναι το αφήνουν στο πίσω μέρος μέχρι να γίνει το μπαμ!

Libella Swing:  και αυτό ή δεν το σκέφτονται πραγματικά… υπάρχουν και αυτοί….

Matilda: λες να υπάρχουν? Πόσο αναίσθητος πρέπει να είσαι γι ’αυτό?

Libella Swing:  πολύ, αλλά έχω συναντήσει άνθρωπο, που δεν τον άγγιζε τίποτα, κενός συναισθημάτων…. ανίκανος να νιώσει, να αγαπήσει…

Matilda: αυτοί είναι οι χειρότεροι !

Libella Swing:  και υπάρχουν πολλοί από αυτούς.

Matilda: Καλύτερα να νιώθεις μισός, παρά τίποτα.

Libella Swing:  ναι αυτός είναι ο δικός μου μεγαλύτερος φόβος… να μην νιώθω πλέον, να γίνω σαν αυτούς, που δεν μπορώ να καταλάβω…

Matilda: όλων μας νομίζω! Θυμάσαι σε μια έκθεση, που είχαμε δει το post ότι φοβάμαι μήπως μια μέρα με ανοίξεις και είμαι κενή? Ε! αυτό φοβάμαι και εγώ !!

Libella Swing:  αυτό σκεφτόμουν τώρα, την έκθεση αυτή….. Μεγάλη κουβέντα. Τρομακτική…

Matilda: αυτό το κενό δίχως όνειρα και αισθήματα. Ένα ρομπότ.

Libella Swing:  ακριβώς όπως το περιγράφεις. Καταθλιπτικό!

Matilda: και πόσο αληθινό.

Libella Swing:  unfortunately!!!

Matilda: Τελικά αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες μας ήταν οι πιο σοβαρές αν και online! Εύγε, μπράβο μας!!!

Libella Swing:  xaxaxa συμφωνώ!!

Photo : by Matilda 

                                                            Μια βροχερή μέρα……

Matilda: Τι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί μια βροχερή μέρα?

Libella Swing: Μια βροχερή μέρα, ε? Σαν την σημερινή δηλαδή! Θα μπορούσα να σκεφτώ μια αγαπημένη ανάμνηση με πρωταγωνιστή τη βροχή, το αυτοκίνητο που πέρασε την ώρα που ήθελα να περάσω τον δρόμο και με έκανε λούτσα, μια βόλτα με γαλότσες, ή απλά να κλείσω τα μάτια και να κάνω όνειρα.,,,,,,,, εσύ?

Matilda: Εγώ, ότι σκέφτομαι συνήθως . Τα πάντα δηλαδή.

Libella Swing: Μου την έφερες πάλι! Κάθομαι και γράφω… γράφω… γράφω… και εσύ με ξεπετάς έτσι? Μια εκδρομή σε ένα μέρος που δεν θα πήγαινες με βροχή, πως σου φαίνεται? Για παράδειγμα ένας περίπατος στην θάλασσα και να παρατηρούμε τις σταγόνες της βροχής να προσγειώνονται πάνω στο νερό? Δεν είναι ωραίο, ε?

Matilda: Perfect!!! Μου φαίνεται, εντέλει έπρεπε σήμερα να την κάνουμε αυτή την εκδρομούλα. Έχω ήδη σκεφτεί τι θα φοράμε και μας έχω φανταστεί και σε φωτογραφία να φαινόμαστε πλάτη με γιαγιαδέ ζακετούλες, τζιν σορτσάκια, να αγναντεύουμε την θάλασσα καθισμένες στα βραχάκια, να συζητάμε τις βλακείες που ακούμε καθημερινά.

Libella Swing: Επιτέλους συγκεντρώθηκες και γράφεις, γιατί τα μηνύματα του Γιάννη και του Θάνου δεν σε άφηναν μέχρι τώρα. Ανυπομονώ να βγάλουμε αυτή την φωτογραφία!!! Θα βγάλω από τώρα την ζακετούλα και το σορτσάκι να είναι έτοιμα. Το μόνο πρόβλημα είναι ποιος θα τραβήξει την φωτογραφία. Μη μας κλέψουν και την μηχανή. Xaxaxa

Matilda: Ε! όχι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Θα γίνω ninja και θα την κλέψω. Αλλά στο προκείμενο τώρα, το κοινό μας απαιτεί αμπελοφιλοσοφίες!! Τι θα έλεγες να πούμε για την μοίρα μιας και ο καιρός προύποθέτει τέτοιες φιλοσοφικές συζητήσεις?

Libella Swing: Μοίρα! Ναι, αμέ! Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι να έχει σκεφτεί η μοίρα για μένα! Τι έκπληξη θα μου κάνει? Υπάρχει όντως?

Matilda: Όπως έχω γράψει και σε άρθρο μας, νομίζω η μοίρα υπάρχει, απλά δεν είναι τόσο απόλυτη όσο νομίζουν μερικοί. Είναι λοιπόν ένα δάσος με πολλά μονοπάτια. Συμφωνείς libella μου?

Libella Swing; Συμφωνώ! Δε μου το είχες πει νωρίτερα. Έτσι εξηγείται! Φαίνεται μέχρι τώρα είχα χαθεί στο δάσος και έπαιρνα λάθος μονοπάτι. Τι στραβομάρα….

Matilda: Δεν πειράζει γι’αυτό υπάρχουν τόσα μονοπάτια, για να διορθώνεις κάθε φορά αυτό που πιστεύεις λάθος. Εάν είναι λάθος όντως, διότι και άλλη απόφαση να έπαιρνες, δεν ξέρεις πως θα καταλήξει. Αυτό είναι το διασκεδαστικό, ότι όλα είναι αναπάντεχα, μπορείς να τα σχεδιάσεις μέχρι ένα σημείο.

Libella Swing: (Πρέπει να σου αρέσει το λαχανί, δεν εξηγείται διαφορετικά να γράφεις με το δικό μου στυλό και να αφήνεις το δικό σου παραπονεμένο.) Λάθος επιλογή ή όχι, έχει και αυτό την γοητεία του. Κάτι μαθαίνουμε! Και εμένα μου αρέσει να μαθαίνω…

Matilda: Δεν μου αρέσει το λαχανί, προτιμώ το κυπαρισσί, είναι πιο σκούρο και πιο ωραίο τελοσπάντων. Και εσύ με τους αστερίσκους στις ερωτήσεις σου, που μας μπερδεύεις συνεχώς…!!! Άσε τώρα! Για να επιστρέψω στις φιλοσοφίες μας. Είναι καλό να μαθαίνεις ακόμα και αν είναι κάτι που σε πονά. Πολλές φορές γίνεσαι πιο δυνατός και ίσως να μην ξανακάνεις τα ίδια. Λέω ίσως, γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Όπως είπαμε τα μονοπάτια είναι πολλά. Ευτυχώς τουλάχιστον που πίσω δεν μπορείς να γυρίσεις.

Libella Swing: Βάζω πάλι τον αγαπημένο μου αστερίσκο, κόντρα στο βελάκι σου και συνεχίζω, με δυσκολία βέβαια, γιατί η παρέα απεναντί μας, έχει μετατραπεί σε φανατικό κοινό και παρακολουθεί τι γράφουμε, γιαυτό και εγώ θα πω please σταματήστε να μας παρακολουθείται. Θα διαβάσετε τις αμπελοφιλοσοφίες μας στο blog και αφήστε μας να συγκεντρωθούμε στην δουλειά μας. Και επανέρχομαι στο θέμα μας! Πίσω δεν γυρίζει το μονοπάτι ευτυχώς, γιατί ποτέ δεν ήμουν καλή στην όπισθεν, προτιμώ να ανεβάζω ταχύτητα και να πηγαίνω μπροστά!!! Εσύ?

Matilda: Σιγά εσύ βρε easy rider!!! Χαχα. Έχεις δίκιο. Καλύτερα μπροστά στα άγνωστα, παρά πίσω στο ίδιο βαρετό παρελθόν. Εάν είχα μια μηχανή του χρόνου θα την πέταγα. Προτιμώ να ζω στο παρόν κάνοντας σχέδια για το μέλλον μακριά από το παρελθόν, παρά να χάνομαι σε μια ατέρμονη λησμονιά.

Libella Swing: Ok!!! Δεν εννοούσα να εκσφενδονιστώ στο μέλλον, μάλλον να κοιτάξω μπροστά και να μην σκέφτομαι πίσω. Αν και τώρα θυμήθηκα μια ωραία ταινία με θέμα την μηχανή του χρόνου, αλλά τον τίτλο τον ξέρω μόνο στα γερμανικά Die Frau des Zeitreisenden. Τι εμπειρία και αυτή, ένα ταξίδι στο μέλλον, στο παρελθόν και πάντα να επιστρέφεις και να κοιτάς στον καθρέφτη και να αντικρίζεις τον εαυτό σου στο παρόν. Like σε αυτό…!!!

Matilda: Δεν ξέρω γιατί στο τέλος ίσως να κουραστείς από αυτά τα ταξίδια. Προτιμώ ταξίδια στον κόσμο.

Libella Swing: Έλα ντε! Αλλά σήμερα η μοίρα δεν μας ευνόησε και μας τα χάλασε και πάει το ταξιδάκι! Μπλουμ! Άρα υπάρχει μοίρα και μόλις την επικαλέστηκα!

Matilda: Χάχα ω μοίρα… Μας έκαψε για ακόμη μια φορά. Πάντως εμείς εάν έχουμε μοίρα θα λέει σίγουρα πόσα κουλά συναντάμε κάθε μέρα και βέβαια τι τραβάμε με το φανατικό μας κοινό που πλέον μας ακολουθεί παντού και μας παρακολουθεί παντού. Χαχα!!

Libella Swing: Και τώρα που τελειώσαμε μετά από τόσα εμπόδια, αν είναι δυνατόν, έφυγε και το κοινό μας! Θεά της μοίρας την επόμενη φορά, ας μην μας βάλεις εμπόδια και να μας κάνεις και super καιρό για να γράψουμε τις αμπελοφιλοσοφίες μας σε μια παραλία!

Matilda: Ναι please!!! Α μοίρα και λιγότερα σπυράκια την επόμενη φορά. Ή μάλλον καθόλου. Μας έχουν κουράσει πια. Αμάν αυτή η θεία τιμωρία των σπυριών.

Libella Swing: Μα τι λες τώρα! Θα νομίζουν στ’αλήθεια πως έχουμε σπυράκια, με τέτοιο αλαβάστρινο δέρμα… xaxaxa. Αλλά και εγώ θέλω να παρακαλέσω την αγαπητή μοίρα για λιγότερη ψαλίδα, αν και μου άξιζε η τιμωρία αυτή γιατί ήθελα να ανεβαίνω στην μηχανή χωρίς κράνος! Άντε και μεγια το καρέ μου!

Matilda: Μεγιά μεγιά καλορίζικο. Θα δείχνεις και πολύ sophisticated!!!

Libella Swing: Xaxaxa μα ήδη δείχνω……………………………

Matilda: Ναι ψωνάκι μου ναι ο γιατρός είπε να σου λέμε ναι σε όλα οπότε ναι ναι .......

The End!!!!!!!

ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ….

Με αφορμή μια βραδινή εξόρμηση σε ένα θερινό κινηματογράφο μας γεννήθηκαν οι εξής σκέψεις :

Libella Swing: Παρακολουθώντας την ταινία αναρωτήθηκα κατά πόσο είναι εφικτό δύο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους να συνδυαστούν αρμονικά και να φανούν χρήσιμοι και υποστηρικτικοί ο ένας για τον άλλον?

Matilda: Εμένα πάλι η απορία μου έρχεται από το γεγονός ότι εφόσον ένας άνθρωπος που είναι τετραπληγικός και καταδικασμένος να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του σε μία καρέκλα και με την ανάγκη πάντα καποιος να τον φροντίζει ξαναέφτιαξε την ζωή του . Γιατί είναι τόσο δύσκολο για εμάς τους άλλους ανθρώπους ίσως με μικρότερα προβλήματα να ξεπεράσουμε τους φόβους μας την μοναξιά μας και να ζήσουμε πραγματικά από την στιγμή που τίποτα δεν μας εμποδίζει γι αυτό και έχουμε όλα τα καλά ?

Libella Swing: Λοιπόν για να απαντήσω στην απορία σου, πιστεύω πως ένας άνθρωπος όπως αυτός της ταινίας, που είναι και υπαρκτό πρόσωπο, δεν έχει να χάσει κάτι παραπάνω και μέσα στον πόνο του βρίσκει την δύναμη να παλέψει για κάτι καλύτερο, όσο μικρό και αν είναι αυτό. Ο πρωταγωνιστής μας υπήρξε πολύ τυχερός, γιατί κατάφερε να νιώσει ξανά ζωντανός μέσα από τον έρωτα και το χιούμορ, που είναι κινητήριες δυνάμεις για την ψυχολογία μας.

Matilda : Για να προσπαθήσω και εγώ να απαντήσω στην ερώτηση σου λοιπόν πιστεύω καταρχάς πως αυτούς τους 2 ανθρώπους τους χώριζε ουσιαστικά πιο πολύ η κοινωνία παρά οι ίδιοι οι χαρακτήρες τους . Γιατί στην πραγματικότητα και οι 2 λαχταρούσαν τη  ζωή και ο καθένας για την γνώση και την υποστήριξη του άλλου . Μπορεί ο ένας να έδωσε πνοή ζωής στον τετραπληγικό πρωταγωνιστή αλλά και ο άλλος του έδωσε μάθημα ζωής και πώς να είναι υπεύθυνος και σωστός . Και στο κάτω κάτω αγαπητή μου Libella ποιος καθορίζει εάν 2 άνθρωποι είναι διαφορετικοί και ποιος εάν αυτοί οι άνθρωποι ταιριάζουν . Δυστυχώς ή ευτυχώς για μένα οι σχέσεις δεν διέπονται από μαθηματικές πράξεις και φυσική αλλά από ασυνάρτητους συνδυασμούς και συγκρούσεις και αυτό είναι το ωραίο .

Libella Swing: Σωστά ακόμα και οι φαινομενικά πιο αταίριαστοι άνθρωποι μεταξύ τους έχουν να δώσουν και να πάρουν ο ένας από τον άλλον. Δεν υπάρχουν κανόνες να καθορίζουν την διαφορά και είναι ωραία να συναντάς ανθρώπους στην ζωή σου, που να είναι άλλης κοινωνικής τάξης , που για μένα δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, να έχουν άλλα βιώματα και να σκέφτονται διαφορετικά από εσένα. Πραγματικά έχω μάθει πολλά από ανθρώπους που έχω γνωρίσει στα πιο άκυρα μέρη. (Στο σημείο αυτό θέλω να καταγγείλω την Matilda, η οποία ενώ εγώ γράφω, βάφει τα νύχια της). Θέλω επίσης να συμπληρώσω πως είναι ωραίο να σκέφτεσαι τι έχεις και όχι τι σου λείπει και να κάνεις μικρά βήματα καθημερινά να φέρεις στην ζωή σου και αυτά που απουσιάζουν από αυτήν. Τι λες?

Matilda : Αχ διαβάζεις την σκέψη μου λοιπόν συμφωνώ απόλυτα μαζί σου αλλά αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς το κάνουν αυτό και γιατί όχι . Πόσο ωραία θα ήταν να σκέφτεσαι μόνο αυτά που έχεις και να μην σκεφτεσαι συνέχεια ότι πρέπει να κάνω το ένα πρέπει να κάνω το άλλο ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος και πολύ πιο ειλικρινής .  Και για να σχολιάσω την απάντηση στην δική μου ερώτηση είναι πολύ σπουδαίο και θέλει πολύ κόπο να αφεθείς και να ζήσεις πραγματικά ειδικά εάν είσαι στην θέση του πρωταγωνιστή. Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να το έκαναν αυτό και να μην χάνονταν πίσω από εικονικά παράθυρα και ψεύτικες συνομιλίες και να έβρισκαν το θάρρος που για καιρό είχαν χάσει να μην φοβούνται να είναι ο εαυτός τους . Γιατί πάντα σε αυτό τον κόσμο υπάρχει κάποιος που θα είναι μαζί σου γι αυτό που είσαι και θα εκτιμήσει αυτό που έχεις και εάν μπορεί λοιπόν ακόμα και ένας άνθρωπος με σωματική αναπηρία να το κάνει αυτό ε λοιπόν μπορούμε και εμείς που σίγουρα δεν έχουμε τόσο σοβαρά προβλήματα.  Θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας και να ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε πως είναι ο κόσμος. Πολλά μπορεί να μας προκαλέσουν θλίψη και δεν θα τα ξεχνάμε θα τα αντιμετωπίζουμε για να μην μας λείπει τίποτα πια από την ζωή και να έχουμε όλα αυτά που θέλουμε .

Libella Swing: Λοιπόν ωραία τα λες, θα κρατήσω το τελευταίο που είπες, να παραμένουμε ο εαυτός μας, να μην κρυβόμαστε πίσω από έναν υπολογιστή και να βγούμε έξω να διεκδικήσουμε την ζωή, γιατί εκεί παίζονται όλα. Η ζωή είναι φως, είναι εικόνες, είναι μυρωδιές, είναι όλα αυτά που προκαλούν τις αισθήσεις μας.

Matilda: Αχ με συγκίνησες βρέ !!!!!!! Έχεις δίκιο έτσι θέλω να είναι η δική μου ζωή τουλάχιστον και επίσης εφόσον απαντήσαμε και στις 2 υπέροχες ερωτήσεις μας θέλω να σου πω ότι μπορεί κατά την διάρκεια της συζήτησης να έβαφα τα νύχια μου να έτρωγα μπανάνα αλλά πάντα σε προσέχω αγαπητή μου και θα είμαι πάντα εκεί να σε ακούω !!

Libella Swing: Vielen Dank!!!!!!! Αλήθεια αν ήμουν εγώ η πρωταγωνίστρια της ταινίας, θα ήθελα εσύ να ήσουν η φίλη μου, που με το χιούμορ της θα χρωμάτιζε τη ζωή μου……. γλυκιά μου Matilda!!!

Matilda : Μετά χαράς τετραπληγική μου φίλη !!!

Βασισμένο στην ταινία : << ΟΙ ΑΘΙΚΤΟΙ >>  ευχαριστούμε πολύ που μας έδωσες αφορμή για τέτοιες σκέψεις και επίσης ευχαριστώ την Matilda (κατά κόσμον Δέσποινα  εμένα δηλαδή ) που μας πήγα μέχρι εκεί και έκανα και παράνομη αναστροφή για να βγούμε .-Σε πείραξε η μπανάνα φαίνεται. Πάντως και εγώ η Λιβελλούλα (κατά κόσμον  Χριστίνα) σε ευχαριστώ για την ωραία μέρα – βραδιά που περάσαμε εκείνο το Σάββατο.

Kείμενο / Φώτο : by Libella Swing - Matilda